Als ik je nu zou vertellen dat er een boek bestaat. Het boek der geheimen. Zou je mij dan geloven? En als ik jou zou influisteren dat het een boek is dat leeft, dat ademt in de zielenwind, en het verhaal vertelt van wie een mens werkelijk is als hij de sleutel vindt. Word je dan niet een beetje nieuwsgierig of vind je het vreemd, zelfs een beetje ongeloofwaardig?
Het is een boek dat wordt doorverteld en alleen de helden in de geschiedenis durfden het te verwoorden. Vaak zijn ze erom verbannen of verguisd, of zelfs een erger lot; en weerstonden zij moedig de kwade wind van inquisitie.
Waarom ze dat deden?
Omdat ze ronduit pissig werden door het onrecht van onderdrukking en de vreugde in hun hart voelden als ze de melodie van zuivere wijsheid konden zingen. Ze hadden kunnen kiezen voor een eenvoudig en ontspannen leven maar ze deden het niet; de waarheid was hun hoogste goed en dan toch was er een man op een gouden aardse troon die vanuit zijn paleis een duidelijk bevel gaf: ’verbrand deze ketters maar zorg wel dat ik een exemplaar krijg van elk verboden boek.’
En zo bouwde deze man met zijn instituut een imposante bibliotheek en in de avonduren sloop hij naar beneden en las met tranen in zijn ogen de zuivere zinnen. Wat zijn favoriete boek was? Het boek der geheimen.
Het gaf hem een dilemma; hij was immers de aardse koning en een mens moest eerst langs hem voor zijn Heer. Oh, la, la, la, het zou de vernieling van zijn instituut inluiden, en de mens die toch al onhandelbaar was, en slecht luisterde, en desondanks al zijn regels toch de zonden beging, zou niet meer bij de laatste adem om zijn absolutie bedelen. Nee… de kast ging op slot. Dan toch aaide hij de kaft als een dierbare schat en bad God om vergeving dat hij het boek verborg.
Is het een sprookje? Ja en Nee. En ik hoop niet dat ik je met mijn woorden kwets. Ik vind religie en geloof in de breedste zin van het woord mooi, zolang het verbonden blijft met liefde en gelijkwaardigheid. Ik geloof niet in nederigheid maar in bescheidenheid. Ik geloof niet in schuld of aflaat en ik geloof diep dat wij allen zijn gemaakt uit dezelfde sterrenstof. Ik bewonder hen die hun leven gaven voor de stem van vrijheid en oorspronkelijke wijsheid. Het is aan hen te danken dat de melodie van wijsheid nog steeds zingt.
Ja, er is een boek. Het boek der geheimen. Het bevat elf testamenten waaronder het manuscript van Aartsengel Raziël. Het boek waar zelfs Hitler naar op zoek was omdat het de frequenties onthult waaruit zielen worden geweven. Is dit nu weer een sprookje? Nee… het is te danken aan een slimme rabbijn die het boek verborg en daarmee de wereld voor erger behoedde.
Het lag namelijk in zijn bibliotheek, een druk uit 1701 gepubliceerd in Amsterdam, Raziel ha-Malach.
Elf testamenten, waaronder dat van Raziël, vormen samen, Het boek der geheimen. Het staat ook wel bekend als het Huis van Metatron. De eerste zin? Niets is geheim, dat niet bekend zal worden. Het zijn de woorden van Jeshua Ben Joseph, die de wereld kent als Jezus.
Ik had gedacht om even een schrijfrust te nemen. The Madonna Codes is immers nog vers van inkt en eerlijk gezegd lag haar opvolger op de wachtende plank rustig te sluimeren tot de schrijverswind zou opsteken.
Het is een bekende grap die je waarschijnlijk al van mij kent:’ F*ck it… steek de brandstapel maar aan.’ En zit ik genietende nachten te schrijven met vier hondenneuzen op mijn blote voeten in het licht van zachte kaarsen. Mijn schrijverskamer is wederom een bende met stapels manuscripten die geschreven zijn met intelligent inkt. De mooiste momenten zijn die van cryptomnesie. Het is een uitdrukking van Harry Mulisch waarmee hij aangaf dat een verhaal de schrijver overneemt, geen idee meer heeft waar de woorden vandaan komen, en ik mijn toch al snelle vingers haast niet meer kan volgen.
Vooruit dan maar: Het boek der geheimen. En als het klaar is breng ik het persoonlijk naar Rome.
Het boek der Geheimen
Als ik je nu zou vertellen dat er een boek bestaat. Het boek der geheimen. Zou je mij dan geloven? En als ik jou zou influisteren dat het een boek is dat leeft, dat ademt in de zielenwind, en het verhaal vertelt van wie een mens werkelijk is als hij de sleutel vindt. Word je dan niet een beetje nieuwsgierig of vind je het vreemd, zelfs een beetje ongeloofwaardig?
Het is een boek dat wordt doorverteld en alleen de helden in de geschiedenis durfden het te verwoorden. Vaak zijn ze erom verbannen of verguisd, of zelfs een erger lot; en weerstonden zij moedig de kwade wind van inquisitie.
Waarom ze dat deden?
Omdat ze ronduit pissig werden door het onrecht van onderdrukking en de vreugde in hun hart voelden als ze de melodie van zuivere wijsheid konden zingen. Ze hadden kunnen kiezen voor een eenvoudig en ontspannen leven maar ze deden het niet; de waarheid was hun hoogste goed en dan toch was er een man op een gouden aardse troon die vanuit zijn paleis een duidelijk bevel gaf: ’verbrand deze ketters maar zorg wel dat ik een exemplaar krijg van elk verboden boek.’
En zo bouwde deze man met zijn instituut een imposante bibliotheek en in de avonduren sloop hij naar beneden en las met tranen in zijn ogen de zuivere zinnen. Wat zijn favoriete boek was? Het boek der geheimen.
Het gaf hem een dilemma; hij was immers de aardse koning en een mens moest eerst langs hem voor zijn Heer. Oh, la, la, la, het zou de vernieling van zijn instituut inluiden, en de mens die toch al onhandelbaar was, en slecht luisterde, en desondanks al zijn regels toch de zonden beging, zou niet meer bij de laatste adem om zijn absolutie bedelen. Nee… de kast ging op slot. Dan toch aaide hij de kaft als een dierbare schat en bad God om vergeving dat hij het boek verborg.
Is het een sprookje? Ja en Nee. En ik hoop niet dat ik je met mijn woorden kwets. Ik vind religie en geloof in de breedste zin van het woord mooi, zolang het verbonden blijft met liefde en gelijkwaardigheid. Ik geloof niet in nederigheid maar in bescheidenheid. Ik geloof niet in schuld of aflaat en ik geloof diep dat wij allen zijn gemaakt uit dezelfde sterrenstof. Ik bewonder hen die hun leven gaven voor de stem van vrijheid en oorspronkelijke wijsheid. Het is aan hen te danken dat de melodie van wijsheid nog steeds zingt.
Ja, er is een boek. Het boek der geheimen. Het bevat elf testamenten waaronder het manuscript van Aartsengel Raziël. Het boek waar zelfs Hitler naar op zoek was omdat het de frequenties onthult waaruit zielen worden geweven. Is dit nu weer een sprookje? Nee… het is te danken aan een slimme rabbijn die het boek verborg en daarmee de wereld voor erger behoedde.
Het lag namelijk in zijn bibliotheek, een druk uit 1701 gepubliceerd in Amsterdam, Raziel ha-Malach.
Elf testamenten, waaronder dat van Raziël, vormen samen, Het boek der geheimen. Het staat ook wel bekend als het Huis van Metatron. De eerste zin? Niets is geheim, dat niet bekend zal worden. Het zijn de woorden van Jeshua Ben Joseph, die de wereld kent als Jezus.
Ik had gedacht om even een schrijfrust te nemen. The Madonna Codes is immers nog vers van inkt en eerlijk gezegd lag haar opvolger op de wachtende plank rustig te sluimeren tot de schrijverswind zou opsteken.
Het is een bekende grap die je waarschijnlijk al van mij kent:’ F*ck it… steek de brandstapel maar aan.’ En zit ik genietende nachten te schrijven met vier hondenneuzen op mijn blote voeten in het licht van zachte kaarsen. Mijn schrijverskamer is wederom een bende met stapels manuscripten die geschreven zijn met intelligent inkt. De mooiste momenten zijn die van cryptomnesie. Het is een uitdrukking van Harry Mulisch waarmee hij aangaf dat een verhaal de schrijver overneemt, geen idee meer heeft waar de woorden vandaan komen, en ik mijn toch al snelle vingers haast niet meer kan volgen.
Vooruit dan maar: Het boek der geheimen. En als het klaar is breng ik het persoonlijk naar Rome.
-
Voeg notitie toe